Enes’i Üzmeyin! (Cüneyd Suavi)
Peygamberimiz, ne yaparlarsa yapsınlar çocukları asla azarlamazdı. Sekiz yaşından itibaren O’nun yanında kalan Hz. Enes, bu konuda şunları söylemişti:
“Savaşta ve barışta on yıl boyunca, Hz. Peygamber'e hizmet ettim. Yaptığım işler, çoğu zaman O’nun istediği gibi gerçekleşmedi. Bütün bunlara rağmen bana asla vurmadı.
Bir kerecik olsun azarlamadı. Ne kötü bir söz söyledi, ne surat astı, ne ayıpladı. Hatta “Öf!” bile demedi. Hatalarımdan ötürü beni hesaba çekmedi. Yakınlarından biri bana kızarak: 'Keşke böyle yapsaydın!' diyecek olsa: 'Bırakın Enesçiği! O Allah’ın murat ettiği (uygun gördüğü) şeyi yapmıştır' derdi."
Peygamberimiz, kız olsun erkek olsun, on yaşına gelen her çocuğun namaza başlamasını ister ve yataklarının ayrılmasını arzu ederdi. Bir savaştan ya da yolculuktan dönünce, torunları Hz. Hasan ve Hüseyin tarafından karşılanırdı.
Peygamberimiz, onlardan yanına ilk geleni devesinin önüne, diğerini arkasına bindirir ve evlerine kadar öylece getirirdi. Bir gün dışarı çıkarken, küçük torunu Hz. Hüseyin’i de götürmek istemiş, fakat onun kendisinden kaçması üzerine, Hüseyin’in arkasından bir çocuk gibi sağa sola sallanarak koşmaya başlamıştı.
İşte O, öyle yüce bir Peygamberdi. Ve bütün çocukları çok seviyordu
Paz Nis. 05, 2009 5:57 pm